Pałac w Żaganiu

Zespół pałacowo - parkowy Albrechta Wallensteina w Żaganiu został wzniesiony jako rezydencja obronna. Zaistniał na miejscu wcześniejszego średniowiecznego zamku Piastów. Nieopodal przepływa rzeka Bóbr. 

Powstał w 1628 roku, a przebudowano go w latach 1670 - 1700 na polecenie kolejnych właścicieli Lobkowitzów. 
Efektowny półkolisty podjazd oraz oranżeria pałacowa pochodzą z lat 1845 - 1855. Barokowa rezydencja posiadająca trzy kondygnacje - wysoka suterena, parter, piętro - została wzniesiona na planie podkowy. Wjazd do pałacu odbywa się przez dwa murowane mosty nad suchą fosą. W portalach kamiennych umieszczono wejścia do pałacu. Maszkaronami zwieńczone zostały otwory okienne a nazywane są grymasami diabła.
  
Sale wewnątrz rezydencji posiadają układ amfiladowy. W wybranych salach, np. w Sali Teatralnej, zachowały się z lat 1792 - 1796 sztukaterie. Rozgrabieniu uległo dawne wyposażenie rezydencji. Schody pałacowe zostały wsparte na czterech słupach. Sala Kryształowa, największa z sal, posiada zachowaną klasycystyczną dekorację sztukatorską pochodzącą z lat 90. XVIII wieku.   

Był on wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany. W ciągu lat spełniał też różne funkcje. Obecnie jest siedzibą Żagańskiego Centrum Kultury.

Pałac otacza 15 - hektarowy park krajobrazowy ze starodrzewiem.