Sandomierz słynie nie tylko z pięknej architektury, lecz również z interesującej przyrody. Tak jest w przypadku Wąwozu Świętej Królowej Jadwigi. Idąc brukowaną ulicą Staromiejską w stronę kościoła św. Pawła, przed którym po lewej stronie znajduje się wejście do wąwozu. Inną malowniczą trasą jest ta, która prowadzi w dół ze wzgórza zamkowego mijając Park Piszczele.
Malowniczy i słynny wąwóz lessowy rozdziela Wzgórze Świętojakubskie od Wzgórza Świętopawelskiego. Wąwóz Królowej Jadwigi charakteryzuje blisko pół kilometra długości, zaś jego nadzwyczaj strome ściany w punktach najwyższych osiągają 10 m wysokości. Naprzemiennie zwęża się on i poszerza przy swojej podstawie.
Wąwóz ten jest najbardziej znanym wąwozem w Sandomierzu. Powstał on w wyniku wodnej erozji. Porośnięty jest głównie przez lipy, klony, wiązy, czarny bez oraz akacje, których korzenie – odkryte w związku z erozją – wytworzyły ciekawe kształty. Próbują one zaczepić się w podłożu lub fantazyjnie wiszą przypominając lasy namorzynowe. Od 1988 roku Wąwóz Królowej Jadwigi objęty jest ochroną.
Zgodnie z legendą, wąwozem często spacerowała królowa Jadwiga odwiedzając kościół Dominikanów. Natomiast bezpośrednio obok wąwozu przechodzi Małopolska Droga Świętego Jakuba.
